Horyzont Zdarzeń – trochę teorii

Aparat Horizon 202 jest panoramicznym aparatem fotograficznym o obrotowym obiektywie. Żywi się zwyczajnym filmem 35mm na którym produkuje zdjęcia w formacie 58 x 24mm, pole widzenia aparatu to 120 x 45° . Został skonstruowany w związku radzieckim, a aparaty oparte na jego konstukcji cieszą się dużym powodzeniem w Łomosklepach.

Dzięki konstrukcji aparatu, obraz powstający na filmie jest rzutem trójwymiarowej przestrzeni na wycinek walca, a nie jak to zwykle bywa na płaszczyznę. Skutkuje to dość specyficzną perspektywą zdjęć nim zrobionych.

Tak jak w większości aparatów, do naświetlania filmu użyto migawki szczelinowej, w tym wypadku o przebiegu poziomym. Jednym słowem polega to na tym, że wąska pionowa szczelina porusza się wzdłuż kadru (w poziomie) i naświetla film. Czas naświetlania reguluje się wielkością szczeliny. W normalnych aparatach owa szczelina przebiega przez kadr dość szybko, W Horyzoncie nie. Są dwie prędkości przesuwu:szybka – szczelina przemierza kadr w ciągu około 1/6 sekundy i wolniejsza – szczelina podróżuje około 5 sekund. Na dodatek szczelina nie biegnie po prostej ale zakreśla łuk o rozwartości około 120°.

Właśnie ten długi czas podróży migawki jest źródłem efektów widocznych na zdjęciach. Takie zdjęcie jest raczej czasową sekwencją niż zatrzymaniem jakiejś jednej chwili.

Podstawowym efektem jest skrócenie, wydłużenie bądź odwrócenie obiektów poruszających się w tym samym kierunku co migawka, oczywiście mogą się poruszać szybciej lub wolniej, a nawet w przeciwnym kierunku niż migawka.

Wielkość i znak tego efektu opisać można  wzorem:

L = ω / (ω₀ – ω) gdzie:

L – Współczynnik zmiany długości obiektu

ω – prędkość kątowa poruszającego się obiektu względem aparatu

ω₀ – prędkość kątowa poruszającej się szczeliny

Jeśli L > 1 obiekt wydłuża się, jeśli 0 < L < 1 obiekt się skraca, jeśli L < 0 obiekt się odwraca (przód zamienia się z tyłem). Dla przykładu L = 0.5 oznacza że obiekt będzie zarejestrowany na filmie jako dwa razy krótszy niż w rzeczywistości, z kolei dla L = 2 będzie dwa razy dłuższy, dla L = 1 będzie taki sam, a dla L = -1 będzie odwrócony ale jego długość będzie taka jak oryginalna.

Oczywiście są jeszcze inne efekty związane ze względnym ruchem aparatu i fotografowanych obiektów. Na przykład pofalowane linie poziome to zazwyczaj sprawka jakiegoś ruchu w pionie bądź też obrotu. Składając poszczególne ruchy można więc eksplorować przebogatą krainę powyginanych przekrojów czasoprzestrzeni i tworząc powykręcane obrazy i czując się przy tym wszystkim jak dziecko w fabryce czekolady.