Ojczyzno moja!

• Li✝✡☪☬☯☸wo! Ojczyzno moja! ✝✡☪☬☯☸y jes✝✡☪☬☯☸eś jak zdrowie;
• Ile cię ✝✡☪☬☯☸rzeba cenić, ✝✡☪☬☯☸en ✝✡☪☬☯☸ylko się dowie,
• K✝✡☪☬☯☸o cię s✝✡☪☬☯☸racił. Dziś piękność ✝✡☪☬☯☸wą w całej ozdobie
• Widzę i opisuję, bo ✝✡☪☬☯☸ęsknię po ✝✡☪☬☯☸obie.

• Panno Świę✝✡☪☬☯☸a, co Jasnej bronisz Częs✝✡☪☬☯☸ochowy
• I w Os✝✡☪☬☯☸rej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy
• Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!
• Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem
• (Gdy od płaczącej ma✝✡☪☬☯☸ki pod Twoją opiekę
• Ofiarowany, mar✝✡☪☬☯☸wą podniosłem powiekę
• I zaraz mogłem pieszo do Twych świą✝✡☪☬☯☸yń progu
• Iść za wrócone życie podziękować Bogu),
• Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono.
• Tymczasem przenoś moję duszę u✝✡☪☬☯☸ęsknioną
• Do ✝✡☪☬☯☸ych pagórków leśnych, do ✝✡☪☬☯☸ych łąk zielonych,
• Szeroko nad błęki✝✡☪☬☯☸nym Niemnem rozciągnionych;
• Do ✝✡☪☬☯☸ych pól malowanych zbożem rozmai✝✡☪☬☯☸em,
• Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych ży✝✡☪☬☯☸em;
• Gdzie bursz✝✡☪☬☯☸ynowy świerzop, gryka jak śnieg biała,
• Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała,
• A wszys✝✡☪☬☯☸ko przepasane jakby ws✝✡☪☬☯☸ęgą, miedzą
• Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą.
• Śród ✝✡☪☬☯☸akich pól przed la✝✡☪☬☯☸y, nad brzegiem ruczaju,
• Na pagórku niewielkim, we brzozowym gaju,
• S✝✡☪☬☯☸ał dwór szlachecki, z drzewa, lecz podmurowany;
• Świeciły się z daleka pobielane ściany,
• Tym bielsze, że odbi✝✡☪☬☯☸e od ciemnej zieleni
• Topoli, co go bronią od wia✝✡☪☬☯☸rów jesieni.
• Dom mieszkalny niewielki, lecz zewsząd chędogi,
• I s✝✡☪☬☯☸odołę miał wielką, i przy niej ✝✡☪☬☯☸rzy s✝✡☪☬☯☸ogi
• Użą✝✡☪☬☯☸ku, co pod s✝✡☪☬☯☸rzechą zmieścić się nie może;
• Widać, że okolica obfi✝✡☪☬☯☸a we zboże,
• I widać z liczby kopic, co wzdłuż i wszerz smugów
• Świecą gęs✝✡☪☬☯☸o jak gwiazdy, widać z liczby pługów
• Orzących wcześnie łany ogromne ugoru,
• Czarnoziemne, zapewne należne do dworu,
• Uprawne dobrze na ksz✝✡☪☬☯☸ał✝✡☪☬☯☸ ogrodowych grządek:
• Że w ✝✡☪☬☯☸ym domu dos✝✡☪☬☯☸a✝✡☪☬☯☸ek mieszka i porządek.
• Brama na wciąż o✝✡☪☬☯☸war✝✡☪☬☯☸a przechodniom ogłasza,
• Że gościnna i wszys✝✡☪☬☯☸kich w gościnę zaprasza.

• Liwo! Ojczyzno moja! y jeseś jak zdrowie;
• Ile cię rzeba cenić, en ylko się dowie,
• Ko cię sracił. Dziś piękność wą w całej ozdobie
• Widzę i opisuję, bo ęsknię po obie.

• Panno Święa, co Jasnej bronisz Częsochowy
• I w Osrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy
• Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!
• Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem
• (Gdy od płaczącej maki pod Twoją opiekę
• Ofiarowany, marwą podniosłem powiekę
• I zaraz mogłem pieszo do Twych świąyń progu
• Iść za wrócone życie podziękować Bogu),
• Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono.
• Tymczasem przenoś moję duszę uęsknioną
• Do ych pagórków leśnych, do ych łąk zielonych,
• Szeroko nad błękinym Niemnem rozciągnionych;
• Do ych pól malowanych zbożem rozmaiem,
• Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żyem;
• Gdzie burszynowy świerzop, gryka jak śnieg biała,
• Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała,
• A wszysko przepasane jakby wsęgą, miedzą
• Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą.
• Śród akich pól przed lay, nad brzegiem ruczaju,
• Na pagórku niewielkim, we brzozowym gaju,
• Sał dwór szlachecki, z drzewa, lecz podmurowany;
• Świeciły się z daleka pobielane ściany,
• Tym bielsze, że odbie od ciemnej zieleni
• Topoli, co go bronią od wiarów jesieni.
• Dom mieszkalny niewielki, lecz zewsząd chędogi,
• I sodołę miał wielką, i przy niej rzy sogi
• Użąku, co pod srzechą zmieścić się nie może;
• Widać, że okolica obfia we zboże,
• I widać z liczby kopic, co wzdłuż i wszerz smugów
• Świecą gęso jak gwiazdy, widać z liczby pługów
• Orzących wcześnie łany ogromne ugoru,
• Czarnoziemne, zapewne należne do dworu,
• Uprawne dobrze na kszał ogrodowych grządek:
• Że w ym domu dosaek mieszka i porządek.
• Brama na wciąż owara przechodniom ogłasza,
• Że gościnna i wszyskich w gościnę zaprasza.